Onverwacht ontvangen we zomaar wat extra’s om uit te delen. En zo staat het inpakken van onze eigen Christmasgift stil en maken we popcorn, verdelen we 5 zakken rijst, sardines en wat snoepgoed onder 25 families. Leandra pakt het ontvangen speelgoed ondertussen feestelijk in. Aan het eind van de middag brengen we het, gewoon in een kruiwagen, rond in ons buurtje. Het is feest voor jong en oud.
Zomaar 10 koppen rijst met sardines , wat snoepgoed en popcorn ontvangen is voor de meeste families een luxe kerstpakket. Terwijl we door de ghetto lopen, komen we jongeren tegen die vroeger naar onze kinderbijbelclub kwamen. “Sis Anneke, waarom hebben jullie geen kinderclub meer? Ik vond het altijd zo fijn om te komen…” Ze is nu 17 jaar en opgegroeid tot een jonge vrouw die gelukkig elke dag naar school gaat.
Thuis denk ik nog over haar vraag na. Waarom zouden we niet weer beginnen met een kinderbijbelclub? Daar moeten we 1 x per maand op bv een zaterdagmiddag toch tijd voor vrij kunnen maken? Ook zouden we eens moeten kijken of we een paar kinderen naar school kunnen sturen zodat ze voor een aantal uren weg zijn uit hun woonwereld van drugs en alcohol. Bidt u met ons mee voor deze gezinnen die vaak moeten overleven op minder dan een dollar per dag per persoon?
